ზემელი — თბილისში რუსთაველის სახელობის მოედნის ერთ-ერთი კუთხის ადრინდელი სახელწოდება, შეერქვა აქ მდგარი აფთიაქის მიხედვით, რომელიც პროვიზორ-აფთიაქარ ევგენი ზემელს ეკუთვნოდა.
ზემელი – თბილისში რუსთაველის სახელობის მოედნის ერთ-ერთი კუთხის ადრინდელი სახელწოდებაა. სახელი იქ მდგარი აფთიაქის მიხედვით შეერქვა, რომელიც პროვიზორ-აფთიაქარ – ევგენი ზემელს ეკუთვნოდა. სარეკონსტრუქციო სამუშაოებთან დაკავშირებით, XX საუკუნის 30-იან წლებში აფთიაქი აიღეს. ამჟამად მოედნის მიმდებარე უბანს არაოფიციალურად მაინც ზემელს უწოდებენ.
სარეკონსტრუქციო სამუშაოებთან დაკავშირებით XX საუკუნის 30-იან წლებში აფთიაქი აიღეს.
ამჟამად მოედნის მიმდებარე უბანს არაფორმალურად ზემელს უწოდებენ.
1911-13 წლების თბილისის გზამკვლევში, არის ჩანაწერი:
ევგენი ზემელის აფთიაქი: ოლგას ქუჩა, ვერის დაღმართთან! დაღლილი სულისა და სხეულის დასაამებლად, თბილისელებს თურმე, ერთი კარგი ადგილი ეგულებოდათ, სადაც წამალიც რიგდებოდა ( არცთუ იშვიათად, უფასოდ ) და კეთილი სიტყვაცო -დაწერს გიზო ნიშნიანიძე. ეს ადგილი, 1898 წელს, გერმანიიდან ჩამოსული და გათბილისელებული სულის კაცის, ევგენი ზემელის აფთიაქი ყოფილა. სხვათაშორის, ევგენი ზემელი პირველი ყოფილა, ვისაც თავის აფთიაქში ხილისა და მინერალური წყლების დასამზადებლად ექსპერიმენტები დაუწყია.
დაუწყია და ბოლომდეც მიუყვანია…
ხოდა, იყიდებოდა ზემელის აფთიაქში თბილისში დამზადებული სამკურნალო მინერალური წყლები: ვიში, მწარე უნგრული, ზელტერული სამკურნალო, ობერზალცბურნი, ემსკი … ზემელის აფთიაქის ულამაზესი არქიტექტურის, ოვალური ფორმის შენობა, ვერის დაღმართზე იყო წამოჭიმული. მერე აიღეს. 30-იან წლებში, რუსთაველის მოედნის გაფართოვებასთან დაკავშირებით დაანგრიეს, თავად ზემელის სახელი კი, დღემდე დარჩა..
