ჩარგალში მიხაობა აღინიშნა

მიხა ხელაშვილის ხსოვნის პატივსაცემად ფშავში სახალხო დღესასწაული უკვე ტრადიციად იქცა და ყოველ წელს იმართება.

საბჭოთა რეჟიმის მიერ მოკლული და შემდეგ აკრძალული პოეტის შემოქმედება წლების განმავლობაში ზეპირად ვრცელდებოდა საქართველოში, განსაკუთრებით საქართველოს მთიანეთსა და ხელაშვილის მშობლიურ ფშავში. იბეჭდებოდა ხალხური პოეზიის ანთოლოგიებშიც, თუმცა ავტორის მითითების გარეშე. დროდადრო ლექსების მცირე ნაწილს, რომელიც განადგურებას გადაურჩა, ავტორის სახელი და გვარი – მიხა ხელაშვილი მიაწერეს. დღეს კი ყველამ იცის, რომ ლექსები „ლექსო ამოგთქომ“ და „ბინდისფერია სოფელი“ არა ხალხური, არამედ მიხა ხელაშვილისაა.

მიხა ხელაშვილის ხსოვნის პატივსაცემად ფშავში სახალხო დღესასწაული უკვე ტრადიციად იქცა და ყოველ წელს იმართება.

საბჭოთა რეჟიმის მიერ მოკლული და შემდეგ აკრძალული პოეტის შემოქმედება წლების განმავლობაში ზეპირად ვრცელდებოდა საქართველოში, განსაკუთრებით საქართველოს მთიანეთსა და ხელაშვილის მშობლიურ ფშავში. იბეჭდებოდა ხალხური პოეზიის ანთოლოგიებშიც, თუმცა ავტორის მითითების გარეშე. დროდადრო ლექსების მცირე ნაწილს, რომელიც განადგურებას გადაურჩა, ავტორის სახელი და გვარი – მიხა ხელაშვილი მიაწერეს. დღეს კი ყველამ იცის, რომ ლექსები „ლექსო ამოგთქომ“ და „ბინდისფერია სოფელი“ არა ხალხური, არამედ მიხა ხელაშვილისაა.

მიხა ხელაშვილი 1900 წლის 25 იანვარს ფშავში, სოფელ ახადში დაიბადა. 1911-1916 წლებში სწავლობდა მცხეთის სასულიერო სასწავლებელში. 1920 წელს სოფელ ჩარგალში დიაკვნად გადავიდა. ხელაშვილმა მილიციასთან კონფლიქტის შემდეგ, 1921 წელს საბჭოთა კავშირის წინააღმდეგ დაიწყო მოქმედება. 1922 წლის აგვისტოში, მაღაროსკარის ბრძოლაში ქაქუცა ჩოლოყაშვილის რაზმს შეუერთდა და მისი აქტიური წევრი გახდა. მიხა ხელაშვილი შეფიცულთა რაზმის თანამებრძოლებს ემიგრაციაში არ გაჰყვა.

1925 წლის 25 იანვარს 25 წელი უსრულდებოდა ხელაშვილს. მეორე დღეს ახმეტაში აპირებდა გადასვლას, მაგრამ „ძმაკაცებმა“ ღამით ღალატით, ქურდულად, მძინარე მოკლეს. მისი ცხედარი მილიციამ დუშეთში წაიღო, ეზოში დააგდო ხალხის დასაშინებლად და ყარაული მიუჩინა, რომ არ დაემარხათ. მიხას დამ, სალომემ, ხევსური მილიციელის, ტუჩა ქეთელაურის დახმარებით, რომელიც ადრე ხელაშვილის მეგობარი ყოფილა, მოიპარა ძმის ნახევრადგახრწნილი ნეშტი, ღამე ხურჯინით ატარა და ჩარგლის ეკლესიის ეზოში, დედის საფლავის თავთან მალულად დამარხა.